Een vrouw die beweert in een ‘derde staat van zijn’ te zijn terechtgekomen, waar ze balanceerde tussen leven en dood nadat ze op de operatietafel was overleden, heeft onthuld wat ze precies heeft ervaren. Artsen vermoedden dat Nanci Danison mogelijk borstkanker had, en ze wachtte op een biopsie om de diagnose te bevestigen. Ondertussen hadden chirurgen een ingreep gepland om de verdachte tumor te verwijderen.
Veel werken en veel stress
Echter, Nanci kreeg een fatale reactie op de verdoving die de medici toedienden, waardoor ze in 1994 op de operatietafel ‘stierf’. Ironisch genoeg denkt ze dat ze juist toen echt ‘wakker werd’. De 74-jarige uit Ohio vertelde aan de Daily Mail dat deze gebeurtenis haar leven volledig veranderde. Ze kwam tot de conclusie dat alles wat ze in het leven had bereikt weinig waarde had aan de andere kant. Ze was partner bij een groot advocatenkantoor, had drie diploma’s behaald en verdiende goed geld, maar werkte zes dagen per week en werd ’s nachts wakker door werkstress.
Scheiding
Nanci zag haar man meestal alleen voor het diner op vrijdag en voor het ontbijt op zondag, wat ertoe leidde dat ze vijf jaar na hun huwelijk scheidden. Ze hadden geen kinderen. De vrome katholiek, die zichzelf omschrijft als een ‘waarheidszoeker’, legde uit dat toen haar hart stopte, ze geen idee had wat er gebeurde, maar dat ze ‘geen moment van bewustzijn’ verloor terwijl haar lichaam faalde. Ze vertelde dat ze tijdens haar dood ‘bewust’ bleef en de overgang naar het hiernamaals bewust meemaakte. Volgens Nanci besefte ze plotseling dat ze vastzat in een soort limbo, ergens tussen incarnatie en het hiernamaals, waar ze herenigd werd met vrienden en geliefden die waren overleden.
‘Lichtwezens’
Ze beschrijft hen als ‘lichtwezens’ in plaats van mensen, en voegde eraan toe dat ze zich haar leven herinnerden. De advocaat herinnerde zich hoe ze een gedetailleerde ‘documentaire-achtige’ geschiedenis van de aarde zag, evenals haar eigen lichaam dat op de operatietafel lag, terwijl ze ook een intens bewustzijn had van een ‘Licht’. Ze werd overweldigd door een reeks brandende vragen over onze realiteit, religie, leven en dood, en voelde zich ‘boos’ dat ze de antwoorden niet had gekregen voor haar dood – maar andere emoties overweldigden deze woede snel.
Virtual reality
“Ik ging het Licht in, werd volledig doordrenkt van onvoorwaardelijke liefde, gelukzaligheid en acceptatie,” zei Nanci. “Ik versmolt letterlijk mijn energie en wezen met die van mijn vijf lichtwezensvrienden, zodat ik hun fysieke levens kon ervaren.” Ze vergeleek deze ervaring met een ‘meer geavanceerd’ virtual reality-spel en legde uit dat zij en haar vrienden vervolgens door een ‘Energieveld’ gingen, dat zij een speciale naam gaf: ‘De Bron’. Nanci voegde toe: “Anderen noemen het God, Jahweh, Allah, de Schepper, enzovoort. Terwijl ik dieper in het Energieveld van de Bron was, zag ik de Schepping van ons universum en werd de betekenis en het doel van het leven aan mij uitgelegd door de Bron zelf.”
Toen besefte ze dat zij ook onderdeel was van de Bron, net als ieder ander mens – omdat we allemaal ‘gewoon een rol spelen, vergelijkbaar met hoe we rollen spelen in onze dromen’. “Ik kreeg te zien dat ik nooit gescheiden was van de Bron en in feite een geïntegreerd deel was van diens bewustzijn en zelfbewustzijn, dat slechts tijdelijk een menselijk lichaam bewoonde,” vervolgde de advocaat. “Het doel van het leven is om de Bron in staat te stellen de gevoelens en sensaties van het universum dat het creëerde te ervaren, vergelijkbaar met hoe wij onze dromen ervaren via de droomversie van onszelf.”
“Ik bleef in mijn menselijke vorm”
“Wanneer onze lichamen sterven, worden we simpelweg wakker uit de droom van het menselijk leven en hervatten we ons spirituele leven in wat wij het hiernamaals noemen.” Deze ervaringen hebben Nanci’s leven volledig op zijn kop gezet toen ze weer bij bewustzijn kwam, en ze besloot elk aspect van haar leven te veranderen. Ze verliet het advocatenkantoor, begon een eigen praktijk en probeerde ‘liefdevoller’ te zijn. Ze schreef vervolgens verschillende boeken over haar ervaring, want dit was niet haar enige confrontatie met de dood. In 2001 werd ze opnieuw ernstig ziek en werd ze door haar lichtwezens gewaarschuwd dat er ‘extreem moeilijke’ tijden zouden komen.
“Ik wilde niet falen”
Nanci herinnerde zich: “Ondanks wat ze me vertelden over mijn toekomst, koos ik ervoor om in menselijke vorm te blijven. Ik wilde niet falen in de missie die de Bron me had gegeven, namelijk iedereen vertellen wat ik in het hiernamaals had geleerd. Je gaat NAAR HUIS, naar je ware thuis, naar onvoorwaardelijke liefde en acceptatie. Onthoud dat je al het verdriet en de pijn achterlaat wanneer je gaat, maar dat je alle liefde en gekoesterde herinneringen met je meeneemt. Ik leerde dat we onszelf verdelen tussen incarnatie en het hiernamaals. Je geliefden bestaan niet alleen in het menselijk leven, maar ook in het hiernamaals, ongeacht of ze zijn overleden. Je laat niemand achter.”