Onderzoekers hebben op de bodem van de Rode Zee zogenaamde ‘pekelmeren’ ontdekt—gebieden met extreem zout en zuurstofloos water die funest zijn voor het meeste zeeleven.
Wat zijn pekelmeren?
Pekelmeren zijn onderzeese gebieden met een zoutgehalte tot wel acht keer hoger dan het omringende zeewater. Door deze hoge concentratie ontstaat er een dichte waterlaag die zich niet mengt met het omliggende water, waardoor een afzonderlijk meer op de zeebodem wordt gevormd. Het gebrek aan zuurstof maakt deze meren onleefbaar voor de meeste zeedieren.
Impact op zeeleven
Zeedieren die per ongeluk in een pekelmeer terechtkomen, raken verdoofd of sterven snel door het extreme zoutgehalte en het zuurstofgebrek. Deze gebieden functioneren als natuurlijke vallen, waarbij roofdieren aan de rand wachten om zich te voeden met de slachtoffers.
Unieke ecosystemen
Ondanks de vijandige omstandigheden herbergen pekelmeren unieke micro-organismen die zonder zuurstof kunnen overleven. Deze microben voeden zich met chemicaliën zoals methaan en zwavelwaterstof, wat hen onderscheidt van andere levensvormen die afhankelijk zijn van zonlicht en zuurstof.
Wetenschappelijke betekenis
Het bestuderen van pekelmeren biedt inzicht in de oorsprong van leven op aarde en de mogelijkheid van leven op andere planeten. Deze extreme omgevingen lijken op de omstandigheden van de vroege aarde en kunnen aanwijzingen geven over hoe leven is ontstaan. Bovendien helpen ze bij het zoeken naar leven op andere ‘waterwerelden’ in ons zonnestelsel.
Deze ontdekking onderstreept hoeveel er nog te leren valt over de diepzee en de verrassingen die het herbergt. Ondanks technologische vooruitgang bevatten onze oceanen nog steeds mysteries die wachten om onthuld te worden.